Ambitie zonder compromissen: Warda El Azzouzi over leiderschap, balans en doorbreken van vooroordelen

Er wordt weleens beweerd dat vrouwen die carrière willen maken geen tijd hebben voor een gezin. Of dat vrouwen minder ambitieus zijn dan mannen als het gaat om hun carrière. Onze eigen Managing Director, Warda El Azzouzi, bewijst dat dit slechts vooroordelen zijn. Naar aanleiding van International Women’s Day gingen we met haar in gesprek. Ze deelde haar persoonlijke verhaal, de uitdagingen die ze heeft overwonnen en haar visie op de toekomst voor vrouwen in leiderschapsposities. Het werd een gesprek over ambitie, doorzettingsvermogen en de kracht van verandering – niet alleen voor haarzelf, maar voor alle vrouwen.

We kennen jou als Managing Director van USG Professionals. Maar welke Warda schuilt achter deze functie? 

Ik ben inderdaad niet alleen Managing Director, ik ben tegelijkertijd ook vrouw, mama van drie kinderen én met een andere achtergrond. Ik ben niet opgegroeid in het traditionele Vlaamse gezin. Mijn opvoeding was streng maar rechtvaardig met heel belangrijke normen en waarden. Ik ben opgegroeid met twee zussen en één broer en heb een heel fijne jeugd gehad waarin ik alle kansen heb gekregen. Als kind droomde ik ervan om voor een groot publiek te staan en mensen te inspireren. Ik was altijd een bezige bij en wilde al van kleins af de dingen graag regelen en organiseren. Daardoor had ik op mijn achttiende al heel wat studentenjobs gedaan. Ik ben opgegroeid met het besef dat geld of succes niet vanzelf komt maar alleen door heel hard te werken. 

Je hebt een hele weg afgelegd om tot je huidige positie te komen. Kun je ons meenemen op jouw carrièrepad? Welke obstakels heb je onderweg moeten overwinnen?

Na mijn studies ben ik mijn carrière gestart in een executive search kantoor, gespecialiseerd in private banking. Al snel had ik echter door dat ik eerst nog heel veel te leren had in de operaties om de mensen waarmee ik aan tafel zat ook ten volle te kunnen begrijpen. Daarom heb ik de stap gezet naar Unique Finance binnen RGF Staffing, de groep waartoe ook USG Professionals behoort. Doorheen de jaren zijn er verschillende opportuniteiten op mijn pad gekomen die ik met beide handen heb gegrepen. Ik ben altijd hongerig geweest naar de volgende stap maar zonder mijn leidinggevenden daarbij ooit te schofferen. Ik heb altijd hard gewerkt en de resultaten daarvan werden op cruciale momenten door de juiste mensen opgemerkt die mij de opportuniteiten boden om de juiste skills verder te ontwikkelen voor de next step.

Hindernissen of obstakels omwille van het feit dat ik een vrouw ben of een andere achtergrond heb, heb ik gelukkig niet ervaren. Of ik heb er bewust geen aandacht aan gegeven.

Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik mij harder moest bewijzen dan mijn mannelijke collega’s. We werken natuurlijk in een mooi bedrijf wat dat betreft. Inclusie heeft altijd hoog op de agenda gestaan binnen onze groep. Ik denk dat bepaalde hindernissen die we als vrouwen ervaren, de hindernissen in ons eigen hoofd zijn. Zo reageren vrouwen anders op bijvoorbeeld een jobopportuniteit dan mannen. Vrouwen overwegen veel meer of ze het wel gaan kunnen combineren met het gezin of de thuissituatie. Mannen denken daar veel minder over na. Maar zo creëren we natuurlijk ook ons eigen glazen plafond. Daarbij komt dan nog dat het hoogtepunt in onze carrière vaak tussen de 35 en 45 jaar ligt. En laat dat nu net ook op gezinsvlak de uitdagendste en drukste jaren zijn. Het zijn de jaren waarin we vaak onze partner ontmoeten en aan gezinsuitbreiding denken. Idealer zou zijn dat het hoogtepunt van onze carrière wat vroeger of later zou liggen. Maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik heb mij wel altijd de vraag gesteld: met welk gevoel wil ik terugkijken op mijn leven als ik 75 ben? Ik wil op dat moment niet ontdekken dat ik alles voor mijn carrière heb gedaan ten koste van mijn kinderen en mijn gezin.

Wat zijn de grootste uitdagingen die je ervaart in de balans tussen carrière en moederschap?

De balans bestaat erin dat er op sommige momenten meer aandacht gaat naar het werk en op andere momenten meer aandacht naar het gezin. Het vinden van dat evenwicht is een heuse leerschool geweest. Vroeger wilde ik alles perfect doen, zowel thuis als op het werk. Maar dat is niet houdbaar. Het streven naar perfectie maakt je niet beter in wat je doet. Integendeel zelfs.
Intussen heb ik daarin meer evenwicht gevonden. Mijn man en ik hebben alles op mekaar afgestemd. We bouwen elk aan onze eigen carrière maar we hebben wel één gezamenlijk fundament en dat is ons gezin. In elke keuze die we maken staat de opvoeding en het welzijn van onze kinderen centraal. Het is een bewuste keuze waar we allebei heel erg achter staan. Zo is vers eten op tafel voor mij een minimum waar ik geen compromissen over sluit - en dat terwijl ik helemaal niet graag kook. De geur van thee ’s morgens of van een versbereid avondmaal, dat is de basis van het gezin voor mij. Zo creëer je warmte in huis. Al besef ik dat ik daarmee heel traditioneel ben en dat dit niet voor iedereen zo hoeft te zijn.

Welke rol spelen mannelijke bondgenoten in het bevorderen van gendergelijkheid op de werkvloer?

Mannen hebben absoluut een verantwoordelijkheid in gendergelijkheid. Als mama van drie zonen dacht ik initieel dat mijn voorbeeld minder relevant zou zijn in hun opvoeding. Intussen besef ik dat deze boodschap minstens even waardevol is voor drie opgroeiende jongens. Zij zien een moeder die ook zwanger geweest is, die er voor hen is maar die tegelijkertijd toch ook een carrière heeft. Dat lijkt mij de kern van de boodschap voor de volgende generatie meisjes én jongens.

Het centrale thema dit jaar is “Accelerate Action.” Als we op het huidige tempo blijven evolueren, dan bereiken we gendergelijkheid pas in het jaar 2158. Als je één boodschap aan de volgende generatie vrouwelijke leiders zou mogen geven, wat zou die dan zijn?

Ik vind het allereerst jammer dat we dit anno 2025 nog altijd moeten benoemen, dat er zoiets moet bestaan als International Women’s Day. Maar als we het dan toch onder de aandacht moeten brengen, dan wil ik mijn stem echt wel gebruiken. Al heb ik er lange tijd, misschien onbewust, helemaal niets mee gedaan. Pas vorig jaar werd ik gecontacteerd door een vrouwenorganisatie die vond dat ik als rolmodel kon optreden. Deze vraag heeft mij aan het denken gezet en dat duwtje in de rug gegeven om op een dag als deze wél in de spotlight te treden. Al is er maar één persoon die ik heb kunnen inspireren met dit interview, dan is dat al de moeite waard voor mij.

Mijn belangrijkste advies zou zijn om niet teveel compromissen te sluiten ten koste van je eigen levenskwaliteit. Denk goed na over de keuzes die je maakt en zorg dat je geen spijt krijgt van de gevolgen van die keuzes. Alles draait om balans maar de perfecte balans bestaat niet. Laat je niet tegenhouden door het glazen plafond, ook niet in je hoofd. En aan alle meisjes en vrouwen van de toekomst die de roeping voelen om een leiderschapsrol op te nemen, zou ik willen zeggen: doen! Durf op te staan, neem je plaats in en ga er voluit voor.